Bejing of Peking

1 September. De kindertjes terug naar school en wij komen aan in Peking, "the place to be" want de Olympische kermis draait hier volop. De tijden van bevrozen tenen en neuzen ligt voorgoed achter ons, zweten zullen we doen.

We vinden een hostel in een hutongwijk, een van die typische chinese steegjes waar iedereen op straat wast, plast en leeft.

Na een eerste avondwandeling naar de Verboden Stad weten we het al, Peking is een abolute aanrader.

Tijdens onze bezoekjes de volgende dagen aan o.a. De Verboden Stad, het zomerpaleis, de Lamahtempel en de tempel of Heavenly Peace is een ding duidelijk: iets snel bezoeken is onmogelijk, alles is zo groot en zo uitgestrekt dat je je tijd moet nemen als je iets bezoekt. Om Peking echt te leren kennen heb je weken nodig. We beperken ons dus tot de highlights.

In contrast met de serene sfeer van de laatste rustplaats van Lenin is Mao's Mausoleum en soort van pretpark. Aan de horde Chinese bezoekers te zien is hij nog steeds "alive and kicking".

Onze absolute nummer 1 is de Chinese muur. In het engels noemen ze hem de "Great Wall", en GREAT HE IS! We wagen ons aan een wandeling, maar de hitte is verschoeiend en de muur is stijl, heel stijl (op sommige plaatsen tot 80%). Nu weten we waarom je in China pas een "Weal Helo" bent wanneer je de muur hebt beklommen. We hadden voor een minder toeristisch deel gekozen en dus hadden we de muur praktisch voor ons alleen, wat wel hielp om David's opdracht tot een goed einde te brengen (foto bij David te verkrijgen).

De afdaling is een soort bobslee waar je de rem zelf kan en MOET bedienen en na een adrenalinetochtje met enkele keren net-niet-uit-de-bocht komen we beneden aan.

Aan onze timing moeten we nog werken: de dag dat we het Olympisch stadion wilden bezoeken was het de openingsceremonie van de Paralympische Spelen en kwamen we er dus niet in de buurt.

De beste manier om Peking te ontdekken is per fiets. We passen onze rijstijl aan, dwz offensief rijden is de boodschap. Ondanks dat de aloude bekende zadelpijn terug komt op de kramikkelige fietsen, is en blijft het het vervoersmiddel bij uitstek om op marktjes en dergelijke te geraken, waar we de locale cuisine uitproberen (Het moet gezegd: Bert heeft de grootste appetijt, of durf, van ons beide)